(In opperste concentratie met een blaadje peterselie. Foto: Liselore Chevalier)
Vorige maand vertelde ik dat ik werk aan een nieuw kookboek – mijn derde alweer – én dat ik snel een kijkje achter de schermen tijdens zo’n proces zou geven.
Want hoe gaat het maken van een kookboek nou precies in z’n werk? Hoe bedenk ik al die recepten? Wordt alles echt getest en belangrijker: geproefd? Ik vertel je er alles over!
Vandaag deel één: van los idee naar boek in wording.
1. Van losse ideeën naar concept
Bij mij begint een boek altijd met allerlei losse ideeën, waar ik niet meteen samenhang in zie. Ik houd tijdens mijn werk en reizen verschillende lijstjes bij met smaken, interessante foodtrends, recepten, dingen die ik lees of proef en alles waar ik enthousiast van word. Langzaam vormen al die onsamenhangende flarden een consistent idee. Het moet een idee zijn waar ik zelf enorm enthousiast van word, want een boek maken betekent je maanden helemaal onderdompelen in een onderwerp. Als ik ook na het uitwerken van dat idee enorm zin heb om hier maanden mee bezig te zijn, stel ik het voor aan mijn uitgever die het vervolgens aan de rest van de uitgeverij pitcht. Bij genoeg animo en enthousiasme krijg ik een ‘go’, wat altijd een heerlijk moment is. Ik mag aan de slag!
2. De keuken in
Alle nieuwe smaakideeën en recepten die ik de afgelopen tijd heb geproefd en gemaakt, moeten nu worden uitgewerkt. Dat betekent de keuken in! Wekenlang kook, bak, meet, proef en test ik, terwijl ik de recepten steeds meer bijschaaf. Ik test vaak minstens drie versies van een recept, omdat ik alleen het allerlekkerste boekwaardig vind.
In mijn vorige boek All-day bowls stond bijvoorbeeld een recept voor rabarbertaartjes, waarvoor ik eerst zes soorten deeg testte en daarna de handigste bereidingsmethode (met rauwe rabarber, rabarber eerst stoven, rabarber in stukjes, rabarber in reepjes…). Je snapt dat ik daarna even geen rabarbertaartje kon zien 😉
Mijn immer kritische testpanel proeft braaf mee, ook al ben ik soms de enige die het verschil tussen zes soorten granola proeft. In zo’n geval geldt: de makkelijkste bereidingswijze wint.
Daarnaast vind ik het ontzettend belangrijk dat recepten kloppen, dus test ik de uiteindelijke versie vaak nóg een paar keer en laat ik er soms ook anderen mee aan de slag gaan. Ik weeg alles tot op de gram af en zit met een opschrijfboekje voor de oven. Want hoewel elke oven anders is en niet elke supermarkt hetzelfde assortiment heeft, wil ik wél dat iedereen het recept met succes kan maken.
links: verschillende versies van een rabarbertaartje, rechts: drie varianten van een koekje (en nee, ik zie het verschil eigenlijk ook niet!)
3. Achter de laptop
Daarna is het tijd voor de schrijffase. Mijn soms onleesbare kookaantekeningen werk ik uit tot nette recepten, die uiteraard worden voorzien van extra tips. Alle andere ideeën verwerk ik in een voorwoord en een introductie bij elk recept. Ik hoop je te overtuigen om een recept écht te maken, dus probeer ik mijn enthousiasme goed over te brengen.
Na de wat chaotische keukenfase is het stiekem best fijn om een paar weken achter mijn laptop door te brengen. Lekker overzichtelijk, al gaat het na wekenlang schuiven met alinea’s, zinnen inkorten en ingrediëntenlijsten sorteren vaak wel weer kriebelen.
Mijn uitgewerkte teksten gaan naar een redacteur die alles grondig checkt op consistentie en rare foutjes en worden vervolgens nog minstens drie keer nagelopen door iemand anders. En dat tóch staat er in de eerste druk van elk boek wel weer een raar foutje, om gek van te worden!
4. Verplicht shoppen
Voor de meeste auteurs geldt dat andere mensen de fotografie en styling verzorgen van hun recepten. Niet voor mij, gelukkig, want ik vind niks leukers dan het volledige plaatje te mogen verzorgen. Als ik recepten bedenk en kook, weet ik vaak al precies hoe ze op beeld moeten verschijnen.
Voorafgaand aan die shoots ben ik druk met de styling bezig. Uit mijn best wel schandalige collectie servies, doekjes, planken en accessoires kies ik de mooiste stukken uit en natuurlijk verzamel ik voor elk boek weer nieuw materiaal. Ik vind het heerlijk om winkels, studio’s en markten af te struinen voor de perfecte props. Verplicht shoppen, hoe fijn is dat?
En dan is het eindelijk tijd voor de fotografie. En daar lees je de volgende keer alles over!
