(foto: Liselore Chevalier)
Zoals beloofd! Deel 2 over het maken van een kookboek. Hier lees je alles over de eerste fase. Vandaag: van fotografie tot winkel.
5. Ontplofte chaos
Met alle props ga ik aan de slag tijdens de fotografie. Vaak zie je tijdens een boekshoot een fotograaf, een stylist, fotokok en soms een aparte food stylist aan het werk. Ik ben eigenwijs en doe dat gewoon allemaal zelf. Dus sta ik veel in de keuken om gerechten zo mooi mogelijk klaar te maken (en ja, alles is eetbaar en nee, ik werk niet met motorolie, haarlak of dat soort ongein), en style en fotograaf ik het gerecht daarna.
Sommige fotografen zijn supersnel: David Loftus – de huisfotograaf van Jamie Oliver – bijvoorbeeld, staat erom bekend binnen een paar seconden een foto te maken. Ik ben het tegenovergestelde, want ik priegel en verschuif gerust een paar uur voordat ik tevreden ben. Met dringende kookboekdeadline’s is het soms dus best even aanpoten om alle foto’s op tijd af te hebben. En de toestand van mijn studio en keuken kan in die periode het best worden omschreven als: totale ontplofte chaos. Als alle beelden zijn geschoten, bewerk ik ze stuk voor stuk en dan kunnen ze door naar de vormgever.
6. Naar de vormgever
De vormgever tovert alle geredigeerde teksten en foto’s om tot een echt boek, met cover en alles. Tijdens het fotograferen en ook vooraf heb ik vaak al wel ideeën over de opmaak, dus meestal zit ik een aantal dagen letterlijk naast de vormgever om samen te spelen met verschillende lettertypes, hoofdstukopeningen en indelingen. Dit vind ik een superleuke fase, omdat het boek nu eindelijk écht vorm krijgt (letterlijk dus). Het is een hoop gepriegel om alles zo mooi mogelijk op elke pagina te krijgen, maar als het uiteindelijke beeld past bij het oorspronkelijke idee is dat top. Heel fijn is ook dat mijn vormgever altijd de allerbeste suggesties heeft om het boek nóg leuker te maken en me altijd verrast met de meest waanzinnige combinaties. De papiersoort en het type binding zijn weken eerder al gekozen, dus dit is de fase dat het boek daadwerkelijk ‘af’ komt. Of nou ja, af…
7. Honderdmiljoen checks
Als alle tekst, beeld en vormgeving dan eindelijk klaar zijn, gaan er nog honderdmiljoen checks overheen voorat het boek daadwerkelijk naar de drukker gaat. Als de drukbestanden verstuurd zijn, kun je er immers niets meer aan veranderen. Doodeng! Dus loopt het hele team alle bestanden ontelbaar keer na. Toch die komma weg. Moeten we die recepten niet omdraaien? Kunnen we die achtergrond iets oplichten? Net zo lang tot iedereen tevreden is.
8. Naar de drukker
De afbeeldingen worden vervolgens door een extern bureau omgezet in drukbestanden en dat vind ik altijd een vreselijk gedoe. Kleuren zijn op je beeldscherm namelijk vele malen mooier en tijdens het omzetten vervlakken ze altijd iets. Bovendien neemt het boekpapier ook wat inkt op, dus de kleur wordt tijdens het drukken nóg iets doffer. Denk: dieprode aardbei wordt jarenzeventig-oranje-aardbei. Geloof me: daar wordt niemand vrolijk van. En ik zeker niet. Het is een heel werk om de uiteindelijke drukproef weer net zo levendig als het origineel te krijgen en het is altijd een pak van m’n hart als dat eindelijk is gelukt.
(Links: fotografie voor All-day bowls. Rechts: boek gespot in de winkel)
9. In de winkel
En dan kan ik er echt niks meer aan doen. Behalve wachten tot het boek een paar weken later op de mat valt. Doodeng! Net als het daadwerkelijk bekijken van dat uiteindelijke boek. Zijn de kleuren mooi? Staat er nergens een enorm grote fout? Hoe is het papier? De eerste keer blader ik het boek met trillende handen en bonzend hart door.
Rond diezelfde tijd ligt het boek dan ook daadwerkelijk in de winkels en uiteraard ga ik dan altijd even kijken of het er mooi bij ligt. Ik zei het al eerder, maar echt: het went volgens mij nooit om je boek ergens te zien liggen. Het liefst wil je er elke voorbijganger even op wijzen, maar ik houd me braaf in.
Veel belangrijker is dat dit de fase is dat mensen je boek hopelijk kopen én er uit gaan koken. Heel spannend en waanzinnig leuk, om jouw gerechten bij andere mensen op tafel te zien verschijnen. Zo bijzonder vind ik dat! Ik volg trouw wat er op social media over wordt geschreven en probeer op alle berichtjes te reageren.
En stiekem is dit ook de fase dat het meestal weer gaat kriebelen. Want nu dit boek af is, ontstaat er als vanzelf ruimte voor nieuwe ideeën. Zal ik weer…?
