Vanaf nu vind je hier maandelijks een persoonlijke update. Met een kijkje achter de schermen van mijn werk én in mijn privéleven.
Deze eerste persoonlijke update is meteen een heel bijzondere, want zoals je inmiddels vast begrepen hebt, ben ik zwanger van ons tweede kindje! Als alles goed blijft gaan, verwelkomen we in het voorjaar een broertje of zusje voor James.
Zwanger worden (en blijven) is nooit vanzelfsprekend, maar in sommige gevallen is het een heus klein wonder. Dus wat ben ik intens dankbaar om dit nog eens mee te mogen maken! De weg hiernaartoe was heftig, maar echt: het is het allemaal waard geweest.
Naast dankbaar en onzeker (want onbezorgd voelt deze zwangerschap door een strubbelig begin nog niet), voelde ik me de afgelopen maanden vooral héél moe. MOE, met hoofdletters. Vrijwel elke avond ging ik tegelijk met de peuter naar bed en alsnog voelden de dagen eindeloos lang. Best wennen, als je normaal gesproken prima op heel weinig slaap (#teamnosleep) kunt teren. En best een uitdaging, als je zelfstandig ondernemer bent en gewoon moet doorknallen.
Misselijk, dat was ik trouwens ook. Tijdens de zwangerschap van James had ik daar totaal geen last van, maar nu voelde ik me vanaf het prilste begin beroerd. Het eerste hoofdstuk van mijn boek ‘Oh baby!’ kwam de afgelopen maanden dus heel goed van pas!
En dan natuurlijk de cravings. Die zijn tot nu toe wél hetzelfde als toen ik zwanger was van James. Alleen dan een tikje extremer. De eerste weken moest ik totáál niet denken aan salades of überhaupt iets van groenten. Ik had alleen maar zin in tosti’s, kroketten en worstenbroodjes. En in stamppot, al was het eind augustus. Dus zat ik rustig om 10 uur ’s ochtends aan een broodje kroket op het terras (met mijn stomverbaasde man naast me) en sloot ik de laatste zomerdagen tevreden af met een bord andijviestamppot.
Inmiddels zijn de meeste kwaaltjes langzaam verdwenen en voel ik me gelukkig een stuk energieker. Mijn vertrouwde groenteconsumptie is ook weer helemaal op peil. De enige craving die ik op dit moment nog heb, is voor kaas. Van geitenkaas tot heel oude brokkelkaas en van halloumi tot feta: zo lang het gepasteuriseerd is, eet ik het graag. En veel.
Ondanks alle kwaaltjes en onzekerheden geniet ik vanaf het prilste begin enorm van deze zwangerschap. Van mijn langzaam groeiende buik. Van het kindje dat ik soms al heel licht voel bewegen. En van het me steeds meer durven te verheugen op dit nieuwe leven, hoe onwerkelijk en spannend het ook nog voelt.
Wat fijn om dit bijzondere nieuws ook met jullie te kunnen delen!
Liefs,
Denise
Wil je voortaan helemaal niets missen? Schrijf je dan in voor de maandelijkse nieuwsbrief!
